İhtiyaç molası

Tam bir yıl önce veda ettim Ankara'ya. Son günlerimizi geçirdiğimiz otelden Farabi'ye inip arkadaşlarımla bir kahvaltı yaptım. Sonra kaç bavul eşyamızı bir servis aracına yükledik beyimle. Cinnah'ı geride bırakırken hüzünlendim, kapıyı kaydırıp atlayasım geldi alışkanlıklarıma. İstediğin bile olsa başlangıçta zor gelebiliyor. Alışkanlıklar da kendi bildiğini istiyor.

Amman'daki hayatımızın ikinci yarısına başlarken zorlu ama öğretici bir yılı geride bırakmanın rahatlığını yaşıyorum. Ne beyimin ne de benim ait olduğum bir ülkede birbirimize daha sıkı kenetlendik, yalnızlıklarımızı birbirimizle paylaştık. Şimdi daha güvende yaslıyoruz sırtımızı birbirimize. Keşfetmeye daha açığız ne varsa.

Bu ikinci yarıda hafiflemek istiyorum. Zihnimden, bedenimden, hayatımdan ve çevremden bana iyi gelmeyenleri ayıklamak... Ev yol olmuşsa artık, yolun ihtiyacına uyup hafif çıkmak istiyorum.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dillerden düşmeyen 12 Arapça ifade

Norveççe Öğrenmeye Nereden Başlamalı?

Norveç'in "ayıp" gençlik dizisi: Skam