Teklifsiz Lubunlara Karşı Ne Yapmalı?
"Seninki buttur kesin."
"Sana havada karada veririm."
"A mısın, P misin?"
Doğru düzgün bir muhabbetinizin olmadığı kişiler tarafından, bazen bir "merhaba, nasılsın?"dan bile önce dillendirilen bu gibi sözlerin aslında zorbalık olarak nitelendirilebileceğini hiç düşündünüz mü?
Fiziksel sınırlarımızı koruma konusunda çok daha tetikte ve bilinçli olsak da mesele kullanılan dile gelince her yolun mübah olduğuna dair bir yanılsama yaşanabiliyor.
Cinselliğini yeni yeni keşfeden, yanında kendi olabileceği arkadaşlar edinmek isteyen bir dostum teklifsiz lubunlardan muzdarip. Cinselliğini hiçe sayan ya da öğrenilmiş yanlışlarla varsayan yaygın kültürden uzaklaşıp bir soluklanmak istediği ortamlarda bu kez ilgi alanları, kişiliği hiçe sayılıyor; tüm varlığı "körpe lubun"a indirgeniyor.
"Lubun olmak bu mu?" diye soruyor bana arkadaşım. Hem bu, hem bu değil. Ona "sen şöyle şöyle ol" demek yerine öyle de, böyle de ve hatta şöyle de olabileceğini; bunun için kimseden izin istemesine, kimseden özür dilemesine gerek olmadığını anlatmak; yeni kuşakların kim olmak istiyorlarsa olabileceklerini en başından bildikleri bir kültürde yaşamalarını istiyorum.
Bir dahaki sefere teklifsiz bir lubunla karşılaştığında "hoppala, dur bakalım orda" cümlesini en "madi" halinle söylemen dileğiyle...
"Sana havada karada veririm."
"A mısın, P misin?"
Doğru düzgün bir muhabbetinizin olmadığı kişiler tarafından, bazen bir "merhaba, nasılsın?"dan bile önce dillendirilen bu gibi sözlerin aslında zorbalık olarak nitelendirilebileceğini hiç düşündünüz mü?
Fiziksel sınırlarımızı koruma konusunda çok daha tetikte ve bilinçli olsak da mesele kullanılan dile gelince her yolun mübah olduğuna dair bir yanılsama yaşanabiliyor.
Cinselliğini yeni yeni keşfeden, yanında kendi olabileceği arkadaşlar edinmek isteyen bir dostum teklifsiz lubunlardan muzdarip. Cinselliğini hiçe sayan ya da öğrenilmiş yanlışlarla varsayan yaygın kültürden uzaklaşıp bir soluklanmak istediği ortamlarda bu kez ilgi alanları, kişiliği hiçe sayılıyor; tüm varlığı "körpe lubun"a indirgeniyor.
"Lubun olmak bu mu?" diye soruyor bana arkadaşım. Hem bu, hem bu değil. Ona "sen şöyle şöyle ol" demek yerine öyle de, böyle de ve hatta şöyle de olabileceğini; bunun için kimseden izin istemesine, kimseden özür dilemesine gerek olmadığını anlatmak; yeni kuşakların kim olmak istiyorlarsa olabileceklerini en başından bildikleri bir kültürde yaşamalarını istiyorum.
Bir dahaki sefere teklifsiz bir lubunla karşılaştığında "hoppala, dur bakalım orda" cümlesini en "madi" halinle söylemen dileğiyle...
