Bol acılı takılanlar

Resmî kağıtta aşçı dese de yemek yapma konusunda hâlâ taze öğrenciyim. Bir yemek pişirirken eksik-yanlış yapma korkusuyla tekrar tekrar tarife bakarım. Yemeği baharatlı severim ama her bir baharatın kendine göre bir kararının olduğunun da farkındayım.

Gorille fareyle benzerliğimiz var da baharatlarla yok mu sanki?! Her bir insan kurduğu (ya da kuramadığı) muhabbetle karşısındakinde bir tat bırakıyor. Kimi insan taze nefes getiriyor her defasında, kimi ağız tatlandırıyor ama çoğu defa bana fazla acı geliyor bizimoralardanların tadı.

Dünyanın en mutsuz milletlerinden birine dahil olmanın acısını yaşarken ben, pek çok kişi birofçeksemkarşıkidağlaryıkılır! hallerini sofistike buluyor, dahası durmadan öf pöf etmekte beis görmüyor. Evet, Türkiye zor bir ülke, (bir ileri iki geri) politikası bıktırıcı, sokakta gördüğün birbirinden yılgın yüzlerin yarısından fazlası insanı hayattan soğutur falan ama insanların alışkanlık haline getirdiği ruh hallerinden bahsediyorum. Yani, bir arkadaşınızla sohbetinizdeki konuşma biçiminizden ya da birlikte zaman geçirmek için özellikle buluştuğunuz (bizzat kendinizin seçtiği) insanlarla olan o iletişme tarzından...

Bugün ne zamandır konuşmadığım bir arkadaşla sohbet etmeye çalıştım ama naber? soruma aldığım yanıtla baştan kaybettiğimi çok geçmeden anladım. Yanıt şuydu: Standart. Bu kadar! Anlatacak hiçbir şeyim yok, dünden bugüne ne yaşadığımın zerre önemi yok, haliyle konuşmamızın bir anlamı yok (demek istedi herhalde, diye düşündüm). Ben de ok kib bye! yazdım çektim gittim feysbukumun mesaj baloncuğundan.

N'olsun işte, aynı tas aynı hamam, bildiğin gibi, yuvarlanıp gidiyoruz türünden amca-teyze halet-i ruhiyeleri belki de yeni nesilde "standart"laşıyor. Konuşmayı hitap etmeyi geçtim, paylaşmanın kendisi bir sanat olabilecekken hep daha azıyla yetinmenin bir sonucu mu bu bitsedegitsekçi sus?

Bol acılı arkadaşlar! Uyanın (uyan Türkiyem!), hayatınıza-hislerinize-düşüncelerinize dair eminim paylaşmaya değer pek çok nokta vardır. Belki de sorun değerli şeyler yaşanmaması değil, sizin yaşadıklarınıza değer vermemenizdir? Yaşamınıza bu kadar acımasız davranmayın.

Hepimize standartdışı sohbetler dilerim. Muhabbetle...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dillerden düşmeyen 12 Arapça ifade

Norveççe Öğrenmeye Nereden Başlamalı?

Norveç'in "ayıp" gençlik dizisi: Skam